حکمت دوم نهج البلاغه : از عوامل ذلت و خواری

حکمت 2 نهج البلاغه :

از عوامل ذلت و خواری ( نکوهش طمع و آز )

وَ قَالَ أَزْرَى بِنَفْسِهِ مَنِ اسْتَشْعَرَ الطَّمَعَ وَ رَضِيَ بِالذُّلِّ مَنْ كَشَفَ عَنْ ضُرِّهِ وَ هَانَتْ عَلَيْهِ نَفْسُهُ مَنْ أَمَّرَ عَلَيْهَا لِسَانَهُ.
امام علی (ع) فرمودند: آن كه جان را با طمع ورزى بپوشاند خود را پست كرده، و آن كه راز سختى هاى خود را آشكار سازد خود را خوار كرده، و آن كه زبان را بر خود حاكم كند خود را بى ارزش كرده است.
شناخت ضدّ ارزش ها (اخلاقى) :
آن كه جان را با طمع ورزى بپوشاند خود را پست كرده، و آن كه راز سختى هاى خود را آشكار سازد خود را خوار كرده، و آن كه زبان را بر خود حاكم كند خود را بى ارزش كرده است.

مجله زندگی سالم / فایل صوتی شرح و ترجمه حکمت های نهج البلاغه