صلح درونی با خود، راهی برای رسیدن به جهانی آرام
همه‌ی ما در جهانی که زندگی می‌کنیم به دنبال رسیدن به شادی و صلح درونی هستیم. صلح درونی به معنای حس هماهنگی با کائنات، حس شادی و خوشبختی از درون، علی‌رغم دغدغه‌ها و مشکلات بیرونی‌ست. شاهراه رسیدن به صلح درونی؛ پذیرش خود در تمام ابعاد زندگی است.
صلح با خود چیست؟
واژه‌ی صلح در ابتدا برای ما یادآور صلح بین دو یا چند نفر است؛ اما صلح فردی و درونی سرچشمه‌ی تمام صلح‌هاست. این به این معناست، مادامی که با جهان درون خودمان در صلح و آشتی نباشیم، نمی‌توانیم با دیگران و در رأس آن با جهان هستی به صلح برسیم.
همه چیز از خود، آغاز می‌شود و اولین قدم‌ها را باید خودمان به سمت صلح برداریم. دکتر هولین در تمام کتاب‌ها و نوشته‌هایش می‌نویسد که: « آرامش از من آغاز می‌شود» .
باید این نکته‌ی مهم را به خاطر بسپاریم که یک نفر در جهان ما حضور دارد و آن خود ما هستیم. بر ای رسیدن به آشتی و صلح درونی باید در ابتدا با چند پرسش آغاز کنیم: چه اتفاقی افتاده است که با خودمان در جنگ هستیم؟ چه باورهایی در ما نهادینه شده که باعث می‌شود همواره در درون خود جنگی به پا کنیم؟ این خود که می‌خواهیم با آن به صلح برسیم چه کسی است؟ و در نهایت این که؛ چگونه به صلح درونی برسم؟
صلح درونی با خود به چه معناست؟
صلح به معنای به پذیرش رسیدن است. برای این که بتوانیم با خودمان در صلح باشیم باید تمام قد خودمان را بپذیریم. این پذیرفتن باید بی قید و شرط و بدون هیچ اما و اگری باشد.
باید خودمان را همان گونه که هستیم؛ بپذیریم و دوست بداریم. دست از سرزنش خود برداریم و در نقطه‌ی پذیرش که باشیم؛ تغییرهای بعدی در ما به راحتی اتفاق می‌افتد.
این پذیرش و صلح درونی باعث ایجاد آرامش عمیقی در افراد می‌شود و همچنین فرد را از باورهای منفی بازدارنده، مصون می‌کند.
تعریف آرامش درونی و صلح با خود
داشتن یک احساس خوب و متعالی در زندگی با وجود مشکلاتی که در دنیای بیرونی وجود دارد، یعنی ما با خودمان در صلح هستیم. آرامش حقیقی در وجود آدمی به این معنا نیست که وانمود کنیم خوب هستیم یا بخواهیم خود را گول بزنیم، بلکه یعنی به آرامش خیال واقعی برسیم، خودمان را با تمام وجود دوست داشته باشیم. آنگاه صلح درونی در ما هم خانه‌ای سبز بنا خواهد کرد.
باید این باور را در خودمان نهادینه کنیم که هیچ کسی مقصر نیست، مسئولیت کامل زندگی خود را بپذیریم، دست از سرزنش خود برداریم، گذشته و آینده را رها کنیم و جان معنا یعنی لحظه‌ی حال را دریابیم.
باور دیگری که در راستای رسیدن به صلح درونی به ما کمک می‌کند، این است که هر اتفاقی در زندگی ما در زمان و مکان درست آن، اتفاق خواهد افتاد و نیازی به نگرانی نیست. بلکه کلید رسیدن به آرامش درونی در راستای اتفاق‌ها، رها کردن مطلق آن‌هاست. آرامش خاطری که می‌داند؛ آنچه باید پیش خواهد آمد.
راه‌های رسیدن به صلح درون
رسیدن به صلح درون و آشتی با خود در یک شب یا روز اتفاق نمی‌افتد، بلکه مسیری مستمر و کار کردن بر روی خود را می‌طلبد؛ که شامل شناسایی باورهای مختلف در خود و شناسایی باورهای بازدارنده، تغییر آن‌ها در جهت مثبت، کمرنگ کردن موانع بیرونی، توجه را به درون معطوف کردن است.
1- تمرین پذیرش
پذیرش خود با تمام آنچه اکنون در زندگی هستیم، اولین گام برای رسیدن به صلح درون است. برای رسیدن به این پذیرش می‌توانیم تمرین‌های مختلفی انجام دهیم از جمله یادداشت های روزانه.
2- فهرستی شخصی از خصوصیات خودمان
در راستای اصل پذیرش، فهرستی از خصوصیات مثبت و منفی خود بنویسیم، و آن‌‌هایی که نیاز به اصلاح دارند را شناسایی کنیم و برای بهتر شدنشان قدم برداریم.
3- فهرستی از اهداف
یکی از راه‌های تمرین پذیرش داشتن هدف یا آرزو ، در راستای حرکت رو به جلو است. از خودمان سوال کنیم، کارهایی که انجام می‌دهم در جهت ارزش‌های حال حاضر من هستند یا خیر؟
در این جا منظور از هدف، هدف‌های بلند مدت نیست، بلکه هدف‌هایی که در طول روز به زندگی ما معنا می‌بخشد و باعث می‌شود رو به رشد باشیم.
4- تبدیل شاخصه‌های منفی به مثبت
برای تمرین این مورد، مثلا شخصی قد کوتاه خود را دوست ندارد و با آن در حالت پذیرش نیست. در ابتدا باید از خود بپرسد که آیا قد بلند خدمتی دیگر به او می‌کند که قد کوتاه قادر به آن نیست؛ قد چه سودی برای او دارد؟ و در ادامه به این نکته نیز واقف باشد که تمام این‌ها حرف ذهن سرزنش‌گر است که مدام می‌خواهد خصوصیات منفی را برجسته نشان دهد.
5- فهرست سپاس گزاری
یک روش برای پذیرش خود، سپاس گزار بودن برای چیزهایی است که در زندگی خود داریم و از آن‌ها بهره می‌بریم. این کار باعث می‌شود تمرکز ما بر روی داشته‌هایمان قوی‌تر شود و از زاویه دید نداشتن از خداوند درخواست نکنیم.
6- از آنچه در کنترل ما نیست، دست برداریم
ما انسان‌ها اغلب دلمان می‌خواهد دیگران و محیطی که در آن هستیم را تغییر دهیم، غافل از این که اولین نفری که باید به این دنیای تغییر دعوت کنیم، خودمان هستیم. باید برای تمرین پذیرش خانواده و دیگران به این آگاهی برسیم که دنیای بیرون از ما راه خودش را می‌رود و تحت کنترل ما نیست.
پس تمرکز خود را روی آنچه در لحظه می‌توانیم کنترل کنیم، بگذاریم و چنانچه کنترلی روی آن نداریم از تکنیک رهاسازی استفاده کنیم.
7- شرکت در تمرین‌های ذهن آگاهی
ذهن آگاهی راهی برای رسیدن به صلح درونی است. ذهن آگاهی یعنی آگاهی از لحظه‌ی اکنون، اینجا و همین حالا، فارغ از گذشته و آینده. فکر کردن به گذشته باعث تأسف و حسرت می‌شود، فکر به آینده هم در آدمی اضطراب ایجاد می‌کند.
حضور کامل در لحظه‌ی حال، به تدریج باعث افزایش حس رضایت، سکون و آرامش درونی می‌شود.
تمرین‌های ذهن آگاهی
- مشاهده‌ی افکار بدون قضاوت در مورد آن‌ها
- پیاده روی آگاهانه، به این صورت که به حواس خود و پیرامون، دقت کامل داشته باشیم
- خوردن و نوشیدن با آگاهی و توجه به طعم، رنگ و مزه
- مراقبه کردن و توجه به نفس‌ها
- دنبال کردن یک هنر مورد علاقه
- حل کردن مسائل گذشته در درون
- واکاوی خود با نوشتن و رسیدن به عمق آگاهی
- ملحق شدن به گروه‌های حمایتی و الهام بخش
- تغییر زاویه دید خودمان نسبت به مسائل پیرامون
- تعیین حد و مرزهای خود با دیگران و محیط اطراف
سخن آخر
رسیدن هر شخص به صلح و آرامش درونی باعث می‌شود که دنیای اطراف هم رنگ و بویی دیگر به خود بگیرد. آرمان شهری که در آن آدم‌ها، به فکر تغییر خود هستند تا بتوانند بر روی یک کل یعنی جامعه نیز اثرگذار باشند.
پذیرش خود بی هیچ قید و شرطی از شاه کلیدهای صلح درون و رهایی‌ست.
