با غرور نوجوانان چه کنیم؟ تکبر و غرور در نوجوانان

با غرور نوجوانان چه کنیم؟ تکبر و غرور در نوجوانان

نوجوانانی که غرور ناهنجار دارند، از همان اول یک هدف بلندپروازانه و غیرواقعی برای خودشان در نظر می‌گیرند؛ مثلا می‌گویند باید حتما در کنکور یا مسابقات ورزشی به مقام اول برسند؛ وگرنه دیگر هیچ مقامی ارزش ندارد و یک شکست کامل محسوب می‌شود. این افراد حتی اگر به مقام اول المپیک برسند، بازهم احساس رضایت نمی‌کنند و مثلا حفظ این مقام را برای یک مدت ده‌ساله، یک موفقیت کامل می‌دانند و بازهم وقتی به آن می‌رسند، همین سیکل تکرار می‌شود، الی‌آخر. در حالات شدیدتر، آنها حتی اگر نفر اول کنکور هم شوند و به اوج برسند، تمایل دارند در حوزه‌های رفتاری دیگری مانند تجارت و هنر نیز اوج بگیرند.

درواقع افراد مغرور، هیچ‌وقت خود را پیروز میدان نمی‌دانند! آنها حتی به خود اجازه نمی‌دهند که از دیگران کمک بگیرند؛ چون حتی کمک نزدیک‌ترین دوستانشان باعث می‌شود خودشان را در مرکز موفقیت نبینند. افراد مغرور ازآنجاکه خود را منصف، درستکار و وظیفه‌شناس می‌دانند، از دیگران همیشه انتظار احترام دارند.در تحقیقی که اخیرا باهدف اندازه‌گیری رابطه غرور ناهنجار با حالات خلقی منفی انجام‌شده،روان‌شناسان کانادا به نتایجی دست یافتند که انتظارات بالای جامعه، والدین، مربیان، معلمان باعث می‌شود نوجوانان حالات غمگینی و افسردگی را تجربه کنند.انتظارات بالای مربیان و معلمان به‌تنهایی، می‌تواند موجب احساس تنش و اضطراب در نوجوانان شود. توقعات بیش‌ازحد جامعه، مربیان و والدین باعث می‌شود نوجوانان نسبت به دیگر همسن و سالان خود، احساس خشم و خصومت کنند.

با توجه به اینکه در جامعه ما به روان‌شناسی به‌اندازه دیگر کشورها بهاداده نمی‌شود،‌ قبل از هر چیز باید این حرفه در جامعه به‌ویژه نزد خانواده‌ها به رسمیت شناخته شود. به‌طورکلی، هرچه نوجوانان و جوانان استرس کمتری تجربه کنند، حالات خلقی منفیشان کمتر می‌شود؛ یعنی کمتر مضطرب، افسرده و خصومت‌جو می‌شوند و این به‌نوبه خود باعث می‌شود که آنها بهتر و راحت‌تر فعالیت کنند و بیشتر موفق شوند. مربیان و معلمان باید آگاه باشند جوانانی را که مغرور هستند، بشناسند و در تعدیل این ویژگی شخصیتی با کمک روان‌شناسان بکوشند.

همچنین خود مربیان و معلمان نیز نباید به خاطر غرورشان، توقع بیش از اندازه‌ای از نوجوانان داشته باشند و آنها را تحت‌فشار قرار دهند. خانواده نیز علاوه بر اینکه نباید به توقعات بالای این قشر از جامعه دامن بزنند، باید سطح توقعات نوجوانان را نیز متناسب با توانایی‌های آنان بالا ببرند.

دکتر افشین طباطبایی