فاطمه مرادی در گفت‌و‌گو با خبرنگار سلامت خبرگزاری تسنیم، اظهار داشت: در کتب طب ایرانی حمام جزو استفراغات است، یکی از استفراغات طبیعی متدوال به حساب می‌آید که از عوامل حفظ صحت است، در قدیم زمان حمام خیلی طولانی تر از امروزه بود.
به گفته وی در حمام از دلک و ماساژ استفاده می‌کردند، روغن مالی رایج بوده است و کلاً فضاهای حمام قدیمی و سنتی با حمام‌های جدید متفاوت بوده و تاثیراتی زیاد بر جسم می‌گذاشتند.
این پزشک و پژوهشگر افزود: امروزه حمام‌های قدیمی در مجتمع‌های آب درمانی و اماکن آبی مثل استخر، سونای مرطوب و خشک، حوضچه های آب سرد، جکوزی و چشمه‌های آب گرم معدنی قابل تعمیم است.
مرادی عنوان کرد: حمام‌های سنتی چند اتاق داشتند و هر کدام از این اتاق‌ها با هر یک از اماکن آبی که می‌گویم، قابل تطابق باشد، اول که از محیط بیرون که وارد می‌شدند به زیر زمین یعنی از یک محیط سرد آرام آرام می‌آمدند تا بدنشان عادت کند بعد وارد رختکن می‌شدند لباس در می‌آوردند، مسیری راه می‌رفتند و بعد وارد خانه اول می‌شدند.
وی اضافه کرد: خانه اول حرارت خیلی کمی داشته و اثری که بیشتر بر روی بدن داشت افزایش سردی و تری بدن بود، خانه دوم یک مقدار حرارت بالاتری داشت و اثری که بر روی بدن می‌گذاشت افزایش گرمی و تری بود، بنابراین بیشتر توصیه می‌شود بیشتر افرادی که مزاج معتدل است آنجا بمانند.
این پزشک و پژوهشگر عنوان کرد: خانه سوم دیگر شدت گرما از همه بیشتر بوده خیلی داغ بوده که باعث افزایش گرمی و خشکی در بدن است وکسانی که نیاز به تحلیل بیشتر بدن دارند مخصوصاً افرادی که سرد و ترند بیشتر در خانه سوم برای درمان توقف کنند.
مرادی بیان داشت: به طور کل مدت توقف در حمام بستگی به سن فرد، مزاج فرد و مزاج فصل دارد. چیزی که بیشتر در کتابها گفته شده است، در مورد حمام معتدل گفته شده که تا زمانی که این حمام‌ها معتدل باشد اثرش بر بدن افزایش گرمی و تری است.
وی خاطرنشان کرد: بنابراین اکثر افراد به طور کل نباید در اماکن خیلی گرم و حمام گرم توقف داشته باشند، مگر اینکه توصیه شده باشد و از حمام‌های گرم بیشتر برای درمان استفاده می‌کردند.
