حکمت نوزدهم نهج البلاغه : نكوهش آرزوهاى دراز

حکمت 19 نهج البلاغه : نكوهش آرزوهاى دراز ، ره آورد شوم هواپرستی (اخلاقى)

وَ قَالَ مَنْ جَرَى فِي عِنَان أَمَلِهِ، عَثَرَ بِأَجَلِهِ.

امام المجاهدین حضرت علی (ع) فرمود : آن کس که در پی آرزوی خویش بتازد (آرزوی دور و دراز و نامعقول) ناگهان مرگش فرا رسد و او را از پای در می آورد.

حکمت 19 نهج البلاغه : نكوهش آرزوهاى دراز ، ره آورد شوم هواپرستی (اخلاقى)

امام علی (ع) فرمودند؛

کسی که شتاب کند به دنبال آرزوی دور و دراز و افسار آن را رها سازد، ناگهان زمان مرگش فرا می رسد.

امام در این حکمت اشاره دارند به کسانی که، دنبال آرزوهای (بیهوده، محال، اغراق آمیز و دست نیافتنی) هستند.

آرزوی توهمیِ بدون پشتوانه ی عقل و عمل نتیجه اش چیزی نیست جز حسرت و خسران ابدی.

اما اگر امید و آرزو، (حساب شده و واقعی) نباشد، انسان هدفی برای ارتقاء و رشد ندارد.

آرزوی درست و معقول و منطقی و اصولی، باعث پیشرفت و تعالی انسان می شود به شرط آنکه برای آن

اول برنامه ریزی کند،

دوم تلاش و کوشش.

پیامبر اکرم (ص) میفرمایند؛ آرزو مایه رحمت برای امت من است و اگر آرزو نبود هیچ مادری فرزندش را شیر نمی داد و هیچ باغبانی درختی نمی کاشت.

ضررهای آرزوی بعید و خیالی؛

مثلا شخصی هر ماه یک آرزویی بزرگ و خیالی می کند، اما به جای اینکه برای به دست آوردن آن شروع به کار و تلاش کند، به سراغ آرزویِ توهمی بعدی می رود و دوباره پس از مدتی به دنبال آرزوی بعد،
و چنان سرگرم به این افکار محال و توهمات می‌شود که هم از خدا و آخرت هم از گذران عمر، هم از زندگی غافل می شود، کنترل افسار ذهنش را دست توهمات پوچ داده، تا ناگهان می بیند زمان مرگش فرا رسیده، و دستش تهی مانده، بدون کوچکترین دست آوردی.

و اینقدر غرق و درگیر آرزوهای دراز و محال شده است که فرصت های زندگی و زیبایی های نعمات الهی را یکی یکی از دست داده، و وقتی هم برای جبران نیست.

فایل صوتی قسمت اول از حکمت 19 نهج البلاغه :

فایل صوتی قسمت دوم  :

فایل صوتی قسمت سوم :

فایل صوتی قسمت چهارم :

مجله زندگی سالم / فایل صوتی شرح و ترجمه حکمت های نهج البلاغه