حکمت سی و چهارم نهج البلاغه : راه بى نيازى (اخلاقى)

حکمت ۳۴ نهج البلاغه : ترک آرزو و تمنّا، راه بى نيازى (اخلاقى)

وَ قَالَ أَشْرَفُ الْغِنَى تَرْكُ الْمُنَى .

امام الصابرين حضرت علي (ع)، ميفرمايند :
بهترين بى نيازى ، ترك آرزوهاست.

شرح و تفسیر حکمت ۳۴ نهج البلاغه : ترک آرزو و تمنّا، راه بى نيازى (اخلاقى)

منظور امام در این حکمت آرزوهاى دور و دراز و محال و دور از منطق عقل و شرع است. بديهى است اين گونه آرزوها غنا و بى نيازى را از انسان سلب مى كند، زيرا از يك سو چون همه آنها به وسيله خود انسان دست نيافتنى است و باعث به هدر رفتن عمران گرانقدر که بزرگترین سرمایه انسان است، می‌گردد، او را نیز وادار به متوسل شدن به اين و آن مى كند و بايد در مقابل هر انسانى خواه شريف باشد يا وضيع، باارزش باشد يا بى ارزش، دست حاجت دراز كند و اين با غنا و بى نيازى هرگز سازگار نيست. از سوى ديگر براى رسيدن به چنين آرزوهايى بايد در مصرف كردن ثروت خود بخل ورزد و همه آن را ذخيره كند و عملاً زندگى فقيرانه اى داشته باشد، که این خود باعث بخل و خساست میگردد. از سوى سوم چنين كسى آرامش روح و فكر خود را بايد براى رسيدن به چیزی پوچ و دست نیافتنی (آرزوهای محال) هزينه كند.
در روايتى در غررالحكم آمده است: «أَنْفَعُ الْغِنَى تَرْكُ الْمُنَى; سودمندترين دارو (ى اضطراب و نگرانى) ترك آرزوهاى دور و دراز (محال) است».

فایل صوتی حکمت ۳۴ نهج البلاغه :

مجله زندگی سالم / فایل صوتی شرح و ترجمه حکمت های نهج البلاغه