حکمت سی و پجم نهج البلاغه : نتیجه بدرفتاری با مردم

حکمت ۳۵ نهج البلاغه : نتیجه بدرفتاری با مردم، ضرورت موقعيت شناسى (اخلاقى ، اجتماعى)

وَ قَالَ مَنْ أَسْرَعَ إِلَى النَّاسِ بِمَا يَكْرَهُونَ قَالُوا فِيهِ بِمَا لَا يَعْلَمُونَ .

امام المحبين حضرت علي (ع) ، ميفرمايند :
كسى در انجام كارى كه مردم خوش ندارند شتاب كند ، درباره او چيزى خواهند گفت كه از آن اطلاعى ندارند.

شرح و تفسیر حکمت ۳۵ نهج البلاغه : نتیجه بدرفتاری با مردم، ضرورت موقعيت شناسى (اخلاقى ، اجتماعى)

امام علی (علیه السلام) در این سخن پربار مى فرماید: «کسى که در نسبت دادن امورى که مردم ناخوش دارند به آنها شتاب کند، مردم نسبت هاى ناروایى به او مى دهند.

عیب جویى و ذکر عیوب مردم هرچند آشکار باشد کارى است بسیار ناپسند و اگر کسى نیت امر به معروف و نهى از منکر داشته باشد نباید منکراتى را که از بعضى سر زده آشکارا و در ملأ عام بگوید، بلکه این گونه تذکرات باید خصوصى و مخفیانه باشد; ولى به هر حال از آنجا که مردم از گفتن عیوب و کارهاى زشتشان به صورت آشکارا ناراحت مى شوند و در مقام دفاع از خود بر مى آیند یکى از طرق دفاع این است که گوینده را متهم به امورى مى کنند که چه بسا واقعیت هم نداشته باشد تا از این طریق ارزش سخنان او را بکاهند و بگویند: فرد آلوده حق ندارد دیگران را به آلوده بودن متهم کند.

بنابراین اگر انسان بخواهد مردم احترام او را حفظ کنند و نسبت هاى ناروا به او ندهند و حتى عیوب پنهانى او را آشکار نسازند باید از تعبیراتى که سبب ناراحتى مردم مى شود بپرهیزد و در یک کلمه، باید احترام مردم را حفظ کرد تا آنها احترام انسان را حفظ کنند.

فایل صوتی حکمت ۳۵ نهج البلاغه :

مجله زندگی سالم / فایل صوتی شرح و ترجمه حکمت های نهج البلاغه