شادی شعوری است نه شعاری / چگونه شاد باشیم
شادی شعوری است نه شعاری / چگونه شاد باشیم
شادی شعوری است نه شعاری / چگونه شاد باشیم
اینک زمان آن رسیده است که با خودمان رو راست باشیم و با صراحت بگوییم ما جامعه افسرده‌ای داریم. در این جامعه افسرده نمی‌توان به آینده خوشبین بود و به آن فکر کرد اما می‌توان با ایجاد بسترهای مناسب، افسردگی را به انگیزشی برای تعامل و همدلی تبدیل کرد. یکی از شاخصه‌هایی که در جوامع برای سنجش میزان شادی در بین مردم مورد توجه روانشناسان قرار می‌گیرد، قرار گیری در موقعیت‌های اجتماعی و جامعه اندیشی شهروندان است. جامعه اندیشی به معنای گریز از نقطه مرکزی تنهایی و همزیستی با اندیشه مخالف است. اکنون که این بحث تا اندازه‌ای در جامعه ایران و به خصوص اصفهان اهمیت پیدا کرده و گونه‌ای از تفکر کلان زندگی به واسطه رویدادهای لحظه به لحظه در نظر گرفته می‌شود باید نوشت که: با شعار نمی‌توان دل مردم را شاد کرد بلکه می‌توان اندیشه‌ای را ترویج داد؛ برای اینکه لبخند را بر چهره مردم ببینیم باید شادی را تزریق کنیم.
*چگونه شاد زندگی کنیم
این پرسشی است که هر انسان بالغی در طول روز برای خود چند مرتبه تکرار می‌کند و مسلماً نتیجه‌ای در پی ندارد از این رو برای پاسخ دادن به این پرسش باید شادی را به شکل عامیانه و به دور از سلیقه تعریف کرد: شادی عبارت است از میزان جهت گیری انرژی مثبت به واقعه‌ای که در حال شکل گیری است و یا به وقوع پیوسته است. این تعریف کلی را می‌توان در هر جامعه و با هر سطح سلیقه‌ای سنجید اما هرگز نمی‌توان برای کشورمان متقن و مسلماً آن را بیان کرد از همین رو شادی در ایران این گونه تعریف می‌شود که: انرژی‌های مثبت و روبه رشد تنها از یک جهت و در یک لحظه انسان را درگیر می‌کنند. این تعریف برای جامعه ما می‌تواند خطرناک باشد چراکه با کمی تحقیق در اجتماع و چند پرسش و پساخ به راحتی می‌توان به این نتیجه رسید که ایرانی‌ها بیش از آنکه برای آینده تلاش کنند زندگی می‌کنند که روزشان را به شب تبدیل کرده باشند. این تفکر ضد روانی و ضد بشری به دو دلیل در جوامع شهری مانند اصفهان به وجود آمده: اول اینکه بستر مناسب برای تخلیه افکار و انرژی‌های منفی به وجود آمده از کار و درگیری‌های ذهنی مختلف فراهم نیست و دوم اینکه جوانان یک جامعه شهری بیش از میانسالان و رده‌های بالاتر سنی زندگی را پوچ می‌پندارند و رشد این تفکر زاید را در خود به یک باور اعتقادی رسانیده‌اند. این دو عامل اگر چه به زبانی بسیار اکادمیک می‌باشد و از سویی یک تحقیق میدانی به شمار نمی اید اما ریشه‌های یک امار اجتماعی از درون فرمول‌های اکادمیک خارج می‌شود. حال که اینگونه شادی را تعریف و به چالش کشیدیم باید بگوییم تنها را شاد زیستن، درست زیستن است.
شادی شعوری است نه شعاری / چگونه شاد باشیم
*درست زیستن با لبخندهای کش دار
اخیراً برنامه‌هایی شهرداری اصفهان به اجرا گذاشته است که شامل استند اپ کمدی و جنگ‌های مردمی است این برنامه‌های اگر چه در بیان اول سطحی و گذرا به حساب می ایند اما باید اعتراف کرد که شهروندان یک شهر با گردهمایی در کنار یک دیگر و تقابل اندیشه و رفتارهای هنجار پسندی، که البته هنجار در این گونه برنامه‌ها بسیار زیبا به تصویر کشیده می‌شود ان هم به دلیل مقیاس تفکر بالغی که از عام المنفعه بودن آن خارج می‌شود، همه اجتماع پرد هم آمده را درگیر خود می‌کند به شادی با عمر عرضی طولانی‌تری نزدیک می‌شوند. از این رو برگذاری جشن‌ها، جنگ‌ها، مسابقات مردمی و … که با تزریق شادی همه جانبه به مخاطب همراه باشد می‌تواند جامعه را به شادی و آینده‌ای پویا نزدیک کند
شادی شعوری است نه شعاری / چگونه شاد باشیم
نویسنده : علی رفیعی وردنجانی
