همه چیز درباره «افعی تهران»
«افعی تهران»، ساخته «سامان مقدم» با بازی و فیلمنامه‌ای از«پیمان معادی»، سریالی است که می‌تواند با هر قسمت رشد مفهومی پیدا کند. اگرچه ما تنها با یک قسمت نمی‌توانیم قضاوت کاملی داشته باشیم.در قسمت اول شخصیت نخست فیلم، پیمان معادی، روبه‌روی روان‌شناس به تروماهای کودکی اعتراف می‌کند.
سامان مقدم کارگردان فیلم و سریال، با «افعی تهران» پس از پنج سال دوباره به سریال‌سازی روی آورده است. «افعی تهران» اولین سریال پیمان معادی در شبکه نمایش خانگی است و تاکنون، سریال پرمخاطب روبیکا و فیلم‌نت شده است. در کنار پیمان معادی، سحر دولتشاهی، آزاده صمدی، پژمان جمشیدی و مریلا زارعی حضور دارند.
«افعی تهران» ماجرای قاتلی را تعریف می‌کند که مقتولین خود را مسموم می‌کند و به افعی معروف شده است. تمام مقتولین او، افرادی هستند که سابقه کودک‌آزاری دارند. حال در این میان یک منتقد و مدرس سینما، در حال تلاش برای ساختن فیلمی از این اتفاق است که با مخالفت قانونی مواجه می‌شود. اما به طورناگهانی، اجازه ساخت فیلم توسط پلیس صادر می‌شود، چرا که پلیس می‌خواهد از این طریق، قاتل را دستگیر کند.
سینما برای نمایش چگونگی ساخته شده است. این برای بیننده نباید مهم باشد که چرا آقای فیلم‌ساز به دنبال «افعی تهران» و قربانیان او است؟ این باید به‌مراتب مهم ترباشد که چگونه یکی از اهداف آقای منتقد که در سالن نمایش خوابش میبرد، این است که تا قبل از ۵۰ سالگی فیلمش را بسازد.
منتقد با مراجعه به گیشه پولش را پس می‌گیرد و یا جلوی روان‌شناس رک و صریح صحبت می‌کند که اینها هیچ‌کدام ضریب شخصیتی فرد نیستند؛ اما فیلم‌ساز حتی با تیتراژش اصرار دارد که بگوید، فیلمم ارتباطی ضمنی با «هفت» فینچر یا «پرسونا»ی برگمن دارد.
درباره ایده «افعی تهران»
طرح «افعی تهران»، یک ایده خوب دارد. این ایده با نمایش منتقدانه نویسنده و فیلم‌ساز روبه‌رو شده است.اما این مواجهه در اجتماع و فرهنگ ساخته وپرداخته شده و اصلاً خوب نیست. کنجکاوی آقای منتقد یا نویسنده بیشتر از او شخصیتی ژورنالیستی ساخته تا یک فیلم‌ساز ماجراجو.
سریال جلو می‌رود و خبری که بعدها مثلاً تهیه‌کننده جلوی تئاتر شهر به او می‌دهد که فیلمت ساخته خواهد شد؛ نشان می دهد فیلم با یک جریان اجتماعی در ارتباط است.
مدیوم در شبکه خانگی مشخص نیست و این بزرگ‌ترین نقدی است که بر اثر وارد خواهد بود. ما با یک سری گفتمان روبه‌روییم که قبل از تبدیل‌شدن به مسئله فیلم‌ساز به جهت طرح یک موضوع فرهنگی و نه خبری بیشتر سروشکل توتالیتری به خود گرفته‌اند.
ازیک‌طرف «گناه فرشته» عنقا، قبل‌تر «زخم کاری» مهدویان و اکنون «افعی تهران» مقدم. این تولیدات بیشتر شبیه تولیدات محتوا برای سوشیال مدیا است تا قصه‌گویی.
ایده برای تبدیل شدن به اثر نیاز به یک رابط کاربری موجه دارد و این رابط کاربری در کشور ما حتماً شبکه خانگی نیست. تولیدات در این فضا بیشتر رنگ و بوی مصنوعی به خود می‌گیرد تا مواجهه با ساخت واقعیت جلوی دوربین.
سریال« افعی تهران» در همین قسمت ابتدایی سعی دارد از این جریان جدا باشد و چنین موضوعی با کاراکتر یک منتقد که از منتقد بودن تا اینجا فقط صراحت کلام او را به ارث برده، نشان‌داده‌شده و سوال اینجا است که چرا این کاراکتر تبدیل و به شخصیت تبدیل نشده است.
با این‌حال و با همه این ها باید منتظر ماند و قسمت‌های دیگر را برای قضاوت کامل به تماشا نشست.
نویسنده: علی رفیعی وردنجانی
قسمت اولش که اصلا خوب نبود و خوشم نیومد