حکمت چهارم نهج البلاغه : ارزش صبر و زهد و ورع و رضا

حکمت 4 نهج البلاغه :

ارزش صبر و زهد و ورع و رضا : ارزش هاى اخلاقى و ضد ارزش ها (اخلاقى ، تربيتى)

وَ قَالَ الْعَجْزُ آفَةٌ وَ الصَّبْرُ شَجَاعَةٌ وَ الزُّهْدُ ثَرْوَةٌ وَ الْوَرَعُ جُنَّةٌ وَ نِعْمَ الْقَرِينُ الرِّضَى .

امام علی (ع) فرمودند: عجز و واماندگی، آفت و بیچارگی است. استقامت و پایداری شجاعت است. زهد و پارسائی، سرمایه و دارایی است. پاکدامنی و تقوا، سپری است در برابر گناهان. رضایت و خوشنودی به قضای الهی همدمی نیکوست.

ارزش صبر و زهد و ورع و رضا

امام عليه السّلام فرموده است:
1- و عجز و واماندگى آفت و بيچارگى است (كه شخص را از پا در مى آورد)
2- و شكيبائى دلاورى است
3- و پارسائى دارائى است (زيرا پارسا مانند مال دار كه بكسى نيازمند نيست بدنيا و كالاى آن نيازمند نمى باشد)
4- و دورى از گناهان سپر است (از عذاب الهىّ، همانطور كه سپر شخص را از شمشير محافظت مى نمايد پرهيزكارى او را از سختيهاى دنيا و آخرت رهائى مى دهد)
5- رضا و خوشنود بودن بقضاء نيكو همنشينى است (همانطور كه همنشين شخص را در رفاه و آسايش دارد، خوشنود بآنچه خداوند خواسته در رفاه و آسايش مى باشد).

مجله زندگی سالم / فایل صوتی شرح و ترجمه حکمت های نهج البلاغه