سرزمین قهوه

برزیل، بزرگترین کشور آمریکای جنوبی و چهارمین کشور پهناور دنیاست که در ساحل شرقی آمریکای جنوبی قرار دارد. مردم این کشور، به زبان پرتغالی صحبت می کنند. رود آمازون، در شمال آن جاری است و مناطق اطراف آن، یکی از بزرگترین جنگل های بارانی دنیاست. یک چهارم گیاهان شناخته شده دنیا، در برزیل قرار دارد.خاک برزیل، در اکثر مناطق برای کشاورزی چندان حاصلخیز نیست، اما مقادیر زیادی کاکائو تولید می‌کنند. برزیل، از فرهنگ های گوناگونی تشکیل شده و هرمنطقه، ویژگی‌های غذایی خودش را دارد.

وقتی پرتغالی ها در قرن 16 به برزیل رسیدند، ذائقه و سبک آشپزی خود را نیز به این سرزمین آوردند. آنها شکر، مرکبات و شیرینی های بسیاری را همراه خود آوردند که به عنوان دسر در جشن ها، استفاده می شود. برزیلی ها از انواع تخم ها، میوه‌هاوادویه ها (از قبیل دارچین و میخک) استفاده می کنند تا ماده شیرینی راکه خواص درمانی دارد(ambrosia) درست کنند. در آشپزی برزیلی، از سایر چاشنی های خوشمزه مانند سیر و جعفری نیز استفاده می شود. اقوام دیگری که در برزیل ساکن شدند، ژاپنی ها ، عرب ها، آلمان ها و ایتالیایی ها بودند. هرگروه مهاجر، عادات غذایی خودش را به آنجا برد. به طور کل حبوبات از جمله برنج، لوبیا سیاه و سبزیجات ریشه‌ای مانند سیب زمینی، از مواد غذایی اصلی برای اکثر برزیلی هاست که معمولا با سالاد پرتقال و کلم پیچ سرو می شود. غذای ملی برزیلی ها feijoada نام دارد؛ خورش غلیظی است متشکل از لوبیا سیاه، تکه های گوشت خوک و سایر گوشت ها که در کنار آن، برنج نیز سرو می شود. این غذا توسط برده هایی ابداع شد که از آفریقا برای کار در مزارع و زمین های بزرگ آورده شدند. برده ها، باقیمانده غذای اربابشان را پنهانی برداشته و یک خوراک از آن درست می کردند . این غذا، ترکیبی است از فرهنگ غذایی آفریقا، با آداب غذا خوردن اروپایی.این ترکیب سنگین، انرژی لازم را به برده ها می داد تا بتوانند تمام روز، کار کنند. از آنجا که برزیل، بزرگترین تولید کننده قهوه در جهان است،صبحانه آنها معمولا تشکیل شده از یک فنجان
café come leite(ترکیب شیر داغ و قهوه) و نیز یک تکه نان فرانسوی.میوه ها، جایگاه خاصی در صبحانه دارند؛انبه، پاپایا،موز،پرتقال و میوه های جنگلی، از این دست هستند.ساندویچ پنیر و همبرگر،نان و کره یا مربا،چای و آبمیوه نیز می توانند از اجزای صبحانه باشند.ناهار، معمولا ترکیبی از برنج،لوبیا و سالاد است و تا حد زیادی بستگی به شرایط مالی خانواده دارد.در کنار این موارد، از یک پروتئین (گوشت یا تخم مرغ) و سالاد استفاده می شود.شام، معمولا سبک بوده و سوپ،سالاد،سبزیجات،پاستا ،برنج و لوبیا عمومیت دارد.شام و ناهار، با یک فنجان کوچک اما غلیظ قهوه، به پایان می‌رسد. مناطق جغرافیایی مختلف، بسته به شرایط اقلیمی و تولیدات محلی، غذاهای خاص خود را دارند.مثلا در جنوب که دامپروری در آن رایج است، مصرف گوشت نمک سود شده یا کباب شده، رواج دارد.در شمال، سوپ اردک با سیر و سبزیجات ریشه‌ای، پرطرفدار است و مصرف میوه‌های گرمسیری محلی،غذاهای دریایی،ماهی و پیاز رایج است.در نواحی مرکزی، گوشت گاو و دانه های سویا، پرمصرف است.وجه اشتراک همه مناطق،برنج و حبوبات است.پیراشکی ها و غذاهای دستفروشان برزیل هم معروف اند.یکی از این غذاهای محبوب، آکاراجه نام دارد؛ فلافل میا ن پری است که با لوبیای چشم بلبلی درست می شود.مواد میانی آن شامل پیاز،میگو و… است.در پایان به این نکته اشاره می شود که حدود ده درصد مردم برزیل، سوء تغذیه دارند و فقر کودکان، از معضلات عمده این کشور است.

منبع: مجله زندگی سالم – شماره 35