گالری گردی
حفظ ارزش هنر و هنرمند
از وظایف وافتخارات هر کشوری، بها دادن به آثار هنری والبته حفظ ونگه داری آن است. چه این سرمایههای ارزشمند از دل تاریخ به ما ارث رسیده باشد که علاوه بر ارزش مادی فراوان، بعد معنوی وفرهنگی هم دارد ویا آثاری معاصر وحاصل دسترنج هنرمندان کنونی کشور باشند. هنرمندانی کم ادعا والبته پرافتخار که لذت زندگی خود را در چنین کاری دانسته والبته به همین روش امرار معاش میکنند، در این بین ایجاد زمینه مناسب برای ارزش گذاری وفروش چنین اثاری کاری است که نیاز به فرهنگ سازی والبته مهارت ودانش اقتصادی دارد.
هنرمند پس از خلق هنر خویش که میتواند در حوزههایی چون عکاسی، نقاشی، مجسمه سازی، خطاطی و… باشد نیازمند فضایی است تا بتواند ضمن نشان دادن هنر خویش به علاقه مندان آن حداقل بخشی از ان را به فروش رسانده وعلاوه بر کسب سرمایه برای کارهای بعدی، از عهده مخارج زندگی خویش نیز برآید، وظیفهای که عموما بر عهده گالریها به عنوان مکانی برای به نمایش گذاشتن اثار هنرمندان گمارده میشود. حال سوال اینجاست که گالریها چقدر در توفیقات هنرمندان برای نمایش وفروش اثار خود والبته درآمد زایی برای خودشان موفق بودهاند وایا این سیاست میتواند اهداف فرهنگی واقتصادی هنر را براورده کند یا خیر؟ در کشور ایران، گاه برخلاف کشورهای توسعه یافته اروپایی ومردمانش که خود را ملزم به ارج نهادن به هنر هنرمندانشان دانسته و چه بسا برای دیدن وداشتن اثر هنرمند محبوب خود ساعتها در گالری به گشت زنی والبته خرید میپردازند، گالریها مکانهایی هستند که اگر به دید مثبت به ان نگاه کنیم فضای موزیکال گونه با هوای مطبوع است که میتواند بد قولیهای حاصل از ترافیک، برطرف کننده عطش رهگذر ویا در شرایط عالی به نظاره نشستن تابلوها واثار تجسمی برای مخاطب خاص وبه ندرت عام را به همراه داشته باشد ودر اکثر موارد بدون هیچ گونه خرید این بازدید به انتها میرسد. به صورت نسبی در اکثر شهرهای ایران ویا بتوان گفت در همه مراکز استانی به غیر از تهران بازدید کنندگان محدود گالریها به دلیل مشکلات مالی واقتصادی و یا عدم اشنایی کافی ووافی نمیتوانند در بازدید از چنین مراکزی خود را برای خرید اثر هنری قانع کنند.
سرچشمه مشکلات در کجاست؟
۱- عدم اگاهی رسانی مناسب توسط شهرداریها وارگان های مسئول برای جذب بازدید کننده
۲-اشنا نبودن مردم به خصوص قشر متوسط با هنرمندان به شدت بازیگران وورزشکاران
۳-گران بودن اثار هنری به دلیل وجود زحمت فراوان برای خلقان والبته صرف زمان طولانی
۴- دور از دسترس بودن گالریهای محدود استانی حتی در بین استانهای بزرگ چون اصفهان
والبته مشکلات دیگر، روزگار سختی را بر جامعه هنری والبته هنر دوستان وصاحبان گالری تحمیل کرده است.
در کشور ما هرچند در همه استانها میتوان گالریهایی با اندازه وکیفیت متفاوت پیدا کرد اما به جرات میتوان گفت بیشترین نگاه خریدارانه در سطح استان تهرانان هم به دلیل نوع سبک زندگی افراد انجام میشود. اکنون ودرست در زمانی که قدرتهای بزرگ وکوچک منطقهای وفرا منطقهای سعی در چپاول وبه نام کردن اثار هنری وفرهنگی ایران کردهاند وچه بسا گامهای موثری هم برداشتهاند و همیشه ایام با قاچاق وسرقت اثار هنری قدیمی وگاه معاصر بخشی از ثروت کشور به تاراج رفته وسالها در موزه کشورهایی جای خوش کرده که کل تاریخ کشورشان به هزار سال هم نمیرسد بد نیست بیندیشیم چگونه میتوانیم از اثار فعلی وهنرمندان کنونی حمایت کنیم هنرمندانی که در ناتوانی مالی نمیتوانند محلی را برای عرضه اثار خود فراهم کنند صاحبان گالری که در پی گذشت ایام و دغدغه مالی بنا را بر تغییر شغل گذاشتهاند، به یاد داشته باشیم ثروت یک کشور بر مبنای فرهنگ وهنر ارزش گذاری واقعی میشود وظیفهای خطیر که بر دوش هنرمندان نهاده شده، گاه میتوان شیوه وسبک جدیدی از پس انداز را به زندگی خود بیاوریم وورای خرید طلا وجواهر وملک و…با خرید یک اثر هنری علاوه بر دادن روح فرهیختگی وچشم نوازی در خانه وهمچنین کمک به اقتصاد کل کشور وپویایی هر چه بیشتر قشر بی ادعای هنرمندان برای اینده خود وفرزندانمان هم درامد زایی نیکویی داشته باشیم. در همین حوزه فکر واندیشه مسئولین دلسوز کشور که عهده دار حفظ وحراست اثار ارزشمند کشور هستند هم میتواند مطلوب بر فایده شود کمک به برپایی نمایشگاههای گروهی، فراهم کردن محیطهای ارزان قیمت برای برپایی گالری، تشویق وترغیب مردم واگاهی رسانی وفرهنگی سازی برای دور سازی انان از یک زندگی بورژوازی حداقل در بین تازه متمولین وسوق دادنان برای خرید اثار ارزشمند هنری وطنی و … . همه وهمه کمک کننده واحیا کننده ذوق هنرمندان والبته بالا بردن سطح تفکر واگاهی مردم خواهد شد. این بار اگر در دل تفریحات خود گامی در گالریها گذاشتیم، عمیقتر نگاه کنیم
نویسنده : فاطمه زینلیان
گالری گردی|قرینه مستی روح انسان در گالری گردی
مخاطبان گالریها چه کسانی هستند؟